باید تربیت کودک از سوی پدر و مادر به یک فرهنگ‌عمومی تبدیل شود
باید تربیت کودک از سوی پدر و مادر به یک فرهنگ‌عمومی تبدیل شود
| بررسی حقوقی پدیده کودک آزاری |
یک وکیل دادگستری گفت: حضانت تنها به معنای برطرف کردن نیازهای مادی کودک نیست، کودک از لحاظ روحی و معنوی بیشتر به توجه والدین خود نیاز دارند.
دکتر جمشید نورشرق در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی ایسنا، در تحلیل آسیب‌شناسی کودک آزاری با بیان اینکه تربیت کودک حق و تکلیف والدین است اما نباید از آن سوءاستفاده شود، گفت: پدر و مادر مربی فرزندان خود در قانون هستند و به رسمیت شناخته شده‌اند اما مفاهیم جزیی تربیت در قانون ذکر نشده و قانون‌گذار به طور جزیی به آن اشاره نکرده است.
وی افزود: شاید این تلقی قانون‌گذار درست باشد زیرا ما در قانون مفاهیم دیگری مثل عرف، اخلاق حسنه و نظم عمومی را داریم که هر کدام از این‌ها در جایگاه خود، مهم هستند و با توجه به این مسائل قانون‌گذار فقط به بایدها و نبایدها توجه کرده است و زمانی که به تربیت فرزندان از این بعد نگاه می‌کنیم. متوجه می‌شویم که مفاهیم تشویقی در کنار مفاهیم تنبیهی قرار دارند.
این وکیل دادگستری عنوان کرد: اگر والدین این احساس را کنند که در تنبیه کودکان خود محدودیتی ندارند، این مفهوم طبیعتا مفهوم مقبولی نیست و نوعی تفریط محسوب می‌شود و موجب کودک‌آزادی می‌شود و ممکن است پدر و مادر حق هرگونه تشخیص شخصی خود را در ایجاد هرگونه محدودیتی لازم بدانند که این افکار غیرقابل قبول هستند.
نورشرق اظهارکرد: در قانون ما یک مفهوم متعالی به نام تربیت فرزند که حق والدین است ذکر شده اما اجرای آن در قانون نیامده و در حقیقت این دیدگاه پدید می‌آید که آیا پدر و مادر در مقام تربیت فرزند درست عمل کرده‌اند یا خیر؟
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه اگر والدینی کودکان خود را مورد ضرب و شتم قرار داده یا از تحصیل محروم کنند و یا محدودیت‌های غیرمتعارف برای او به وجود آورند، قانون چه برخوردی با آنها دارد، اظهارکرد: این برخوردها غیرمتعارف هستند و هیچ عقل سلیم و قانون گذاری نمی‌پذیرد کسی فرزند خود را در خانه حبس کند او را از حق حیات و زندگی اجتماعی محروم کند و نام این عمل را تربیت بگذارد، زیرا این عمل در قانون مدنی کودک آزادی تلقی می‌شود. زیرا به افراد محق متولد شدن از حق و حقوق برخوردار می‌شوند و نمی‌توان آنها را از حق طبیعی خود محروم کرد.
وی خاطرنشان کرد: در ماده 960 قانون مدنی، حقی به نام حق حریت وجود دارد که به عنوان حقوق وابسته به شخصیت انسان به رسمیت شناخته شده است و اگر به این حق تعدی شود قانون‌گذار حق دخالت دارد اما زمانی که فرزند طفل یا نوجوانی است که نمی‌تواند برای احقاق حق خود، که مورد آزار و اذیت از سوی والدین قرار گرفته دفاع کند و ممکن است حقوقش پایمال شود در این مقطع جایگاه دخالت مدعی‌العموم مطرح می شود که به عنوان وکیل در جامعه است باید در مقام اقدام بر بیاید و آنچه که مطابق قانون در حوزه اختیارش است برای جلوگیری و پیش‌گیری از چنین اقداماتی، انجام دهد.
این وکیل دادگستری با اشاره به اینکه بسیاری از موارد مربوط به کودک آزادی در جامعه ما رسانه‌ای نمی‌شود، گفت: اگر این مسائل به صورت کامل و واضح مطرح شوند و به دلیل ایجاد وحشت و ناراحتی میان خانواده‌ها دچار حذفیات نشود، می‌توان به صورت گسترده‌ای به آن پرداخت و راهکارهای مفیدی را برای جلوگیری از آن منتشر کرد اما مساله کودک آزاری تا قبل از این چند ماجرای اخیر بی‌اهمیت بوده است و الان به دلیل اینکه در جامعه به آن پرداخته‌اند، سوژه قابل اهمیتی مطرح شده است.
نورشرق افزود: در جامعه ما باید تربیت کودک به وسیله والدین به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود، زیرا کودکان در آینده نقش مهمی را در جامعه ایفا خواهند کرد و اگر در کودک مورد آزار و اذیت قرار گیرند علاوه بر آسیب های جسمی دچار آسیب‌های روحی شدیدی می‌شوند که جبران آن تقریبا امکان ناپدید است .
وی با بیان اینکه والدین می‌توانند از طریق کانون وکلای دادگستری پدر و مادری را که کودک خود را مورد آزار و اذیت قرار داده به قانون معرفی کنند، اظهار کرد: اگر اطلاع‌رسانی به موقع و دقیق صورت گیرد این مراکز مساله را مورد بررسی قرار می‌دهند.
وی در پایان گفت: پدرو مادر حق ندارند به عنوان والدین هر نوع برخوردی که طبق میل خودشان است با کودک انجام دهند. به کار بردن کمترین و کوچکترین الفاظ که موجب سرخوردگی و آسیب روحی به کودک شود جرم محسوب می‌شود.
